برخلاف تصور رایج که جوانترین نسل نیروی کار را به «نسل دیجیتال» و علاقهمند به دورکاری مطلق معرفی میکند، پژوهشهای جدید نشان میدهد نسل زد ارتباط حضوری را همچنان ارزشمند میداند و به دنبال ترکیبی متعادل از تعاملات مجازی و واقعی است.
دورکاری و چالشهای ارتباطی نسل زد
نسلهای پیشین برای انجام امور روزمره ناچار به حضور فیزیکی در محل کار یا مکانهای مختلف بودند، اما امروز بسیاری از نیازها از طریق پلتفرمهای آنلاین برطرف میشود. همین تغییر باعث شده برخی، نسل زد را راحتطلب بدانند.
با این حال، نتایج مطالعات نشان میدهد بیش از دوسوم اعضای این نسل معتقدند گسترش دورکاری باعث افزایش حس انزوا و کاهش نزدیکی با همکاران شده است.
یافتههای پژوهش فریمن درباره نسل زد
مطالعه موسسه فریمن با مشارکت ۱۸۲۴ کارمند اداری در آمریکا نشان داد:
- ۹۱ درصد از نسل زد برقراری تعادل میان فرصتهای حضوری و مجازی را برای موفقیت شرکتها ضروری میدانند.
- ۸۹ درصد معتقدند روابط کاری حضوری نقش کلیدی در جلب اعتماد حرفهای دارد.
- ۸۶ درصد تأکید کردند حضور در محیط کار برای توسعه شغلی حیاتی است.
این دادهها نشان میدهد نسل زد نه تنها به دنبال پنهان شدن پشت صفحهها نیست، بلکه فعالانه فرصتهای حضوری را برای بهبود مهارتهای اجتماعی و حرفهای جستوجو میکند.
اهمیت تعامل حضوری در سبک زندگی نسل زد
بسیاری از جوانان این نسل دوران تحصیل و نخستین تجربههای کاری خود را در دوران همهگیری کرونا و بهصورت مجازی گذراندهاند. همین موضوع موجب ضعف در مهارتهای ارتباطی و شبکهسازی شده است. اکنون تنها دو نفر از هر پنج نفر نسل زد به توانایی خود در ایجاد روابط تجاری قوی اعتماد دارند.
در عین حال، ۸۲ درصد از آنها خواهان راحتی بیشتر در تعامل حضوری هستند و ۷۹ درصد هدف اصلی خود از شرکت در رویدادها را «ارتباط در دنیای واقعی» عنوان کردهاند.
کافهها و ایونتها؛ پایگاه اجتماعی نسل زد
نسل زد کافهها را بهعنوان فضایی اجتماعی و بستری برای تعامل حضوری میبیند. خرید یک فنجان قهوه برای این نسل تنها یک انتخاب مصرفی نیست، بلکه فرصتی برای ارتباط با همفکران و تجربه حضور در جمع محسوب میشود. همچنین برگزاری ایونتهای کوچک و بزرگ، حتی با بهانههای ساده، به بستری برای تقویت مهارتهای بینفردی تبدیل شده است.
جمعبندی
تصویر کلیشهای از نسل زد و دورکاری که آنها را نسلی تنبل و منزوی معرفی میکند، با واقعیت فاصله دارد. این نسل درک پیچیدهای از نقش فناوری دارد و به دنبال ادغام هوشمندانه تعاملات حضوری و مجازی است. برای آنها، حضور در محیط کار و رویدادهای اجتماعی نه تنها فرصتی برای رشد حرفهای بلکه ابزاری برای تقویت مهارتهای انسانی و اجتماعی به شمار میرود.
