مینو محرز، متخصص بیماری‌های عفونی و عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران، در گفت‌وگویی به بازخوانی روزهای دشوار آغاز شیوع ایدز در ایران پرداخت و خاطره‌ای تلخ از تهدید جانی توسط بیماران مبتلا به HIV را روایت کرد.
تهدید جانی پزشک در روزهای پرالتهاب
محرز با اشاره به فضای پر از ترس و سوءتفاهم در سال‌های ابتدایی شیوع ایدز گفت که برخی بیماران به دلیل شرایط روحی و اجتماعی سخت، حتی با کلت و سرنگ آلوده او را تهدید کرده بودند. این روایت نشان می‌دهد که علاوه بر چالش‌های پزشکی، پزشکان و کادر درمان در آن دوران با فشارهای روانی و خطرات جدی نیز مواجه بودند.
ایدز در ایران؛ از تابو تا واقعیت اجتماعی
در دهه‌های گذشته، بیماری ایدز در ایران با انگ اجتماعی و ترس عمومی همراه بود. بسیاری از بیماران به دلیل نگاه منفی جامعه از مراجعه به مراکز درمانی خودداری می‌کردند و همین موضوع روند کنترل بیماری را دشوارتر می‌ساخت. محرز تأکید می‌کند که نبود آگاهی عمومی و رواج شایعات، شرایط را برای بیماران و پزشکان به شدت پیچیده کرده بود.
نقش آموزش و آگاهی در کنترل ایدز
کارشناسان حوزه سلامت معتقدند که تجربه تلخ سال‌های ابتدایی شیوع ایدز نشان داد آموزش عمومی و اطلاع‌رسانی شفاف مهم‌ترین ابزار برای مقابله با این بیماری است. اطلاع‌رسانی درباره راه‌های انتقال، پیشگیری و درمان، نه‌تنها به کاهش ترس‌های بی‌پایه کمک کرد بلکه موجب شد بیماران بیشتری برای درمان مراجعه کنند.
جمع‌بندی
روایت مینو محرز از تهدید جانی در روزهای آغازین شیوع ایدز در ایران، یادآور این واقعیت است که مبارزه با بیماری‌های عفونی تنها به درمان پزشکی محدود نمی‌شود؛ بلکه نیازمند تغییر نگرش اجتماعی، حمایت روانی و افزایش آگاهی عمومی است. تجربه ایران در مواجهه با ایدز نشان می‌دهد که ترکیب علم پزشکی و فرهنگ‌سازی اجتماعی می‌تواند مسیر کنترل بیماری را هموارتر کند.