انتشار ویدیویی از مراسم جشن فارغ‌التحصیلی بهنوش طباطبایی، بازیگر سینما و تلویزیون، در دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل که با حضور بادیگاردها همراه بود، موجی از واکنش‌ها را در فضای مجازی و محافل فرهنگی به راه انداخت. این رویداد، که به سرعت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد، پرسش‌های متعددی را درباره ماهیت رویدادهای علمی در دانشگاه‌ها و مرزهای میان شهرت، تشریفات و جایگاه علم مطرح ساخته است.
حضور بهنوش طباطبایی با بادیگارد: از جشن فارغ‌التحصیلی تا کانون حاشیه‌ها
ویدیوی منتشر شده، بهنوش طباطبایی را در حال برگزاری مراسم دفاع از پایان‌نامه یا جشن فارغ‌التحصیلی رشته روانشناسی در دانشگاه آزاد بابل نشان می‌دهد. آنچه این رویداد را برجسته و جنجالی کرد، حضور چشمگیر تیم بادیگارد در کنار این بازیگر بود. این صحنه‌ها، که بیشتر یادآور مراسم‌های هنری و فرش قرمز جشنواره‌ها بود تا یک محفل آکادمیک، بلافاصله کاربران شبکه‌های اجتماعی را به واکنش واداشت و زمینه ساز بحث‌های گسترده‌ای پیرامون جایگاه تحصیل و علم در جامعه شد. بسیاری این اقدام را نمایشی برای تثبیت جایگاه اجتماعی و برندسازی شخصی تعبیر کرده‌اند.
چرا بادیگارد در دانشگاه؟ ابهامات پیرامون تشریفات حضور بهنوش طباطبایی
حضور بادیگاردها در فضایی مانند دانشگاه که اساساً بر پایه تعامل آزاد و برابری دانشجویان بنا شده، سوالات جدی را مطرح می‌کند. این رویداد، که به نظر می‌رسد با سطح بالایی از تشریفات و سازماندهی همراه بوده، از جهات مختلف مورد نقد قرار گرفته است:
لزوم وجود بادیگارد برای یک مراسم علمی در محیط دانشگاهی.
تفاوت فاحش میان این نوع برگزاری مراسم و پروتکل‌های معمول جشن‌های فارغ‌التحصیلی سایر دانشجویان.
معیارها و دلایل دانشگاه برای اعطای چنین امکاناتی به یک دانشجوی خاص.
این الگو پیش‌تر در برخی محافل هنری و اکران فیلم‌ها برای نمایش قدرت و نظم دیده شده بود، اما کشاندن آن به محیط دانشگاه، این بحث را پیش می‌کشد که آیا دانشگاه نیز به بخشی از "صحنه‌آرایی" و "نمایش" تبدیل شده است؟
دانشگاه، ویترین شهرت یا نهاد علم؟ تحلیل نقش دانشگاه در ماجرای بهنوش طباطبایی
این اتفاق، فراتر از یک رویداد فردی، به عاملی برای واکاوی رابطه میان دانشگاه‌ها، شهرت و اهداف آموزشی تبدیل شده است. دانشگاه، به عنوان نهادی که رسالت اصلی آن تولید علم، پژوهش و تربیت نیروی متخصص است، باید فضایی فارغ از تبعیض و تمرکز بر شهرت باشد. حضور بهنوش طباطبایی با بادیگاردها و تشریفات خاص در دانشگاه آزاد بابل، این پرسش را مطرح می‌کند که آیا نهادهای آموزشی نیز در پی جذب توجه از طریق چهره‌های مشهور هستند؟
رسالت اصلی دانشگاه‌ها: تولید علم، پژوهش و فضایی برابر برای رشد فکری.
تفاوت میان رویدادهای علمی و نمایش‌های عمومی با محوریت چهره‌های مشهور.
در شرایطی که برخی دانشگاه‌ها با چالش‌هایی مانند کاهش ثبت‌نام یا نیاز به جلب توجه مواجه‌اند، چنین رویدادهایی می‌تواند به عنوان یک "تبلیغ زیرپوستی" عمل کند. دیده شدن لوگو دانشگاه آزاد بابل در ویدیو، می‌تواند گواه بر این نکته باشد که علم از جایگاه اصلی خود فاصله گرفته و به ابزاری برای بازاریابی تبدیل شده است.
تبلیغ زیرپوستی و برندسازی: ابعاد پنهان جنجال بادیگاردهای بهنوش طباطبایی
به نظر می‌رسد این ماجرا، ریشه‌های عمیق‌تری در فرهنگ جامعه دارد؛ فرهنگی که در آن مدرک و عناوین تحصیلی، به‌ویژه مقاطع عالی، گاهی بیش از محتوای علمی به نمادی برای منزلت اجتماعی و "برند شخصی" بدل می‌شوند. بسیاری از هنرمندان دیگر نیز در سال‌های اخیر تحصیلات عالیه را دنبال کرده‌اند، اما کمتر کسی آن را با چنین تشریفات و رسانه‌ای شدن همراه ساخته است. این شیوه از ارائه موفقیت علمی، می‌تواند این برداشت را تقویت کند که تحصیل، ابزاری برای دیده‌شدن و فخرفروشی شده است، نه هدفی برای تعمیق دانش. این نگاه، به ویژه در جامعه‌ای که همچنان مدرک‌گرایی نقش پررنگی دارد، منجر به ترویج فرهنگ "نمایش موفقیت" می‌شود.
بازتاب‌های اجتماعی و فرهنگی حضور بهنوش طباطبایی با بادیگاردها
در میان موج انتقادات، برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی نیز نگاهی متفاوت داشتند و این رخداد را، ولو با تشریفات زیاد، حرکتی الهام‌بخش برای دیگر زنان در مسیر تحصیل تلقی کردند. با این حال، غلبه تصویر نابرابری و تشریفات غیرمتعارف، این نگاه خوش‌بینانه را کمرنگ کرده است. در فرهنگی که "نمایش" و "پُز" موفقیت در عرصه‌های مختلف (از ازدواج تا تحصیل) به یک شیوه زندگی تبدیل شده، حضور بهنوش طباطبایی با بادیگاردها در دانشگاه نیز می‌تواند ادامه طبیعی همین جریان فرهنگی باشد. این ماجرا نشان می‌دهد که مرز میان دستاورد علمی و دیده شدن برای تثبیت جایگاه اجتماعی، رفته‌رفته کم‌رنگ‌تر می‌شود و حتی فضاهای علمی نیز از منطق ویترین‌سازی در امان نیستند.