چالش «همکاری بهروز وثوقی با ساواک»؛ روایت متضاد یک بازیگر و خاطرات فیلمساز
پس لرزه ادعای یک بازیگر علیه بهروز وثوقی
اتهام «همکاری بهروز وثوقی با ساواک» که جهانگیر الماسی در تازه‌ترین ادعای خود مطرح کرده، بار دیگر بحث نحوه مواجهه هنرمندان پیش از انقلاب با دستگاه سرکوب را داغ کرده است. الماسی مدعی است ساواک بهروز وثوقی را در جهت هم‌سوسازی سینمای ایران با غرب مورد حمایت قرار می‌داد، اما خاطره‌های خود وثوقی داستان دیگری روایت می‌کند.
اتهام همکاری بهروز وثوقی با ساواک از زبان الماسی
الماسی در مصاحبه با روزنامه هم‌میهن گفت که
- سازمان ساواک پشتبانی ویژه‌ای از فیلمسازان و بازیگرانی چون وثوقی می‌کرد تا هنر انقلاب‌ستیز را ترویج دهد
- این حمایت در راستای سیاست «هم‌سوسازی سینما با غرب» قرار داشت
این اظهارات، واکنش بسیاری از اهالی سینما را برانگیخته و پرسش‌هایی درباره صحت اسناد تاریخی و اهداف سیاسی ادعاها مطرح کرده است.
سفر در خاطره ساواک: روایت بهروز وثوقی
بیست سال پیش، بهروز وثوقی بار دیگر پرونده آزار ساواک را گشود و چنین تعریف کرد:
- احضار برای بازی در «گوزن‌ها» و تهدید به زیر گرفته‌شدن با کامیون در صورت تکرار بازی
- هشت ماه فرار از دست مأموران ساواک تا بازگشت به زندگی عادی
این روایت، از زاویه‌ای دیگر به اتهام «همکاری بهروز وثوقی با ساواک» می‌پردازد و او را قربانی فشارهای امنیتی معرفی می‌کند.
تأثیر اختلاف روایت‌ها بر حافظه جمعی
در پس این چالش، چند نکته قابل تأمل است:
- نقش ساواک در سامان‌دهی هنر و سرنوشت سینماگران پیش از انقلاب
- ضرورت دسترسی به اسناد بایگانی‌شده برای روشن‌شدن ابعاد همکاری یا مقاومت هنرمندان
تا روشن شدن اسناد مستند، ابهام «همکاری بهروز وثوقی با ساواک» همچنان در میان گفت‌وگوهای فرهنگی باقی خواهد ماند و نشان می‌دهد حافظه تاریخی به‌ندرت نقطه‌ضعف و قدرت را در مرزهای ثابت تعریف می‌کند.
